Teardrop Park	New York, Verenigde Staten Michael Van Valkenburgh Associates 2009

In Manhattan, verborgen tussen vier woontorens, ligt een nauwkeurig georkestreerd stukje Catskill Mountains.

Het gebergte Catskill Mountains ligt 160 kilometer ten noorden van Manhattan en is voor veel inwoners van New York bekend terrein. Het landschap was een inspiratie voor de schilders van de beroemde Hudson River School en is een populaire vakantiebestemming voor New Yorkers. Ook het drinkwater van de stad komt uit de Catskills.

In het stedenbouwkundig plan voor vier woontorens in Manhattan was een straat voorzien, maar de architect besloot dat een park beter op zijn plaats was. Hij vernoemde de plek naar de vorm van het perceel: Teardrop. Landschapsarchitect Michael Van Valkenburgh – die Teardrop Park mocht vormgeven – woonde als kind op een kleine boerderij vlakbij de Catskills. Zijn herinneringen gebruikte hij bij het ontwerpen van Teardrop Park, vertelde hij The New York Times. Met name ‘de opzettelijke eenvoud van dat opnieuw in mijn herinnering gebrachte landschap’ werkte stimulerend. ( i )

Het 1,8 hectare grote park is als ‘een stukje van de Hudsonvallei’, die door de Catskills loopt. ( ii ) Het is vanaf vier zijden toegankelijk. Een muur van grijs zandsteen verdeelt het park in een noord- en zuidkant. De zonnige noordkant heeft een gazon, de beschaduwde zuidkant een natuurlijke speeltuin voor kinderen uit de omliggende wijk. Natuur, zo was het idee, biedt kinderen ‘avontuur en een heiligdom’. ( iii ) Het stenen kunstwerk van Ann Hamilton en Michael Merci refereert aan een geologische formatie en is wellicht de meest directe verwijzing naar de Catskills. Sproeiers in de muur zorgen voor koelte in de zomer en lange ijspegels in de winter.

De natuurlijkheid van het park is nauwkeurig georkestreerd. Daarvoor is onderzoek gedaan en gebruik gemaakt van technische hulpmiddelen. De bodem bestaat uit meerdere lagen, om water vast te houden of juist af te voeren. Zo zijn verschillende microklimaten gecreëerd. Op de omliggende daken zijn computergestuurde ‘heliostaten’ geplaatst, een soort spiegels die het zonlicht reflecteren. Een aangrenzend gebouw is centimeters verlaagd zodat het park langer zon heeft. ( iv )

Teardrop Park bevat niet alleen verwijzingen naar de natuur, maar ook naar bekende parkelementen. De prullenbakken, banken en bestrating zijn dezelfde als in Central Park, net als de grote rotsblokken ( v ). Ook Central Park is een illusie van een landschap, en doet alsof het er altijd al is geweest. Ontwerper Frederick Law Olmsted gaf delen zodanig vorm dat ze op de Catskills leken, destijds een voor veel stadsbewoners onbekend gebied.

Volgens Michael Van Valkenburgh is er sprake van ‘een vraatzuchtige lust voor parken die krachtige, robuuste plaatsen zijn, die de soort complexiteit verschaffen die alleen de natuur kan geven’. ( vi ) De verwijzing naar de Catskills wordt niet expliciet genoemd en kan bij iedereen een andere associatie oproepen. De een zal inderdaad denken aan het gebergte, voor een ander voelt het als Ierland. Wat bindt lijkt de onbeweeglijkheid te zijn, de vanzelfsprekendheid, de standvastigheid.

( i )	Paula Deitz, ‘Landscapes That Recall Rural Simplicity’ in: The New York Times, 5 november 1987.
( ii )	http://www.nytimes.com/2004/09/30/nyregion/a-chip-off-the-old-park.html
( iii )	http://mvvainc.com/, geraadpleegd oktober 2017.
( iv )	http://www.nytimes.com/2004/09/30/nyregion/a-chip-off-the-old-park.html
( v )	https://landarchs.com/teardrop-park/, geraadpleegd oktober 2017.
( vi )	NY Times, Anne Raver, 2005.