Columbus Park

Chicago, Verenigde Staten

Jens Jensen

1916 – 1920


Ontwerper Jens Jensen bracht het prairielandschap naar de stadsbewoner


Afb.1 Het landschap van de prairie: lichte glooiingen, lage grassen en struiken (Beeld: freeimages.com)
Afb.2 Ontwerp voor een deel van het park, 1917. Een rivier splitst zich op in twee meanderende beken. Twee watervallen, opgebouwd uit lagen van rotsen, stellen de bron van de rivier voor. (Beeld: Bentley Image Bank)
Afb.3 Waterval met prairiebossen gesimuleerd door de aanplant van iep, esdoorn, meidoorn en wilde appel. Foto omstreeks 1935. (Beeld: cpdarchives)
Afb.4 Langs het riviertje staan grassen, kattenstaart, hibiscus en pijlkruid, foto omstreeks 1920. (Beeld: Jensjensen.org)

De prairies van het Amerikaanse middenwesten zijn landschappen van lichte glooiingen en vergezichten. Op uitgestrekte vlaktes groeien lage grassen, kruiden en struiken. Hier en daar staat een groep bomen en slingert een beekje door het landschap. De in Denemarken geboren landschapsontwerper Jens Jensen haalde voor het ontwerp van Columbus Park inspiratie uit de karakteristieken van dit landschap. Columbus Park maakt deel uit van het Chicago Park System, een in de negentiende eeuw bedachte ring van parken en boulevards. Het parksysteem moest een bijdrage leveren aan een ‘gezonde verstedelijking’ – aan het verblijf in een park werd een helende werking toegeschreven.


Jensen maakte eindeloze tochten om de prairie te observeren en te fotograferen. In 1930 schreef hij in The Saturday Evening Post dat hij het iedereen gunde om dit inheemse landschap te leren kennen, maar dat hij wist dat niet elke stadsbewoner er zomaar op uit kon gaan. ‘De gedachte werd sterker dat het mijn plicht is om het buitenleven de stad in te brengen.’ ( i )


Het parkontwerp was nadrukkelijk geen kopie, maar een zoektocht naar de essentie van het prairielandschap. Jensen gebruikte ‘citaten’, onderdelen uit het landschap die gezamenlijk het beeld van een prairie oproepen. Jensen zei daarover: ‘Het was niet mijn intentie de natuur te kopiëren. Een landschapsarchitect kan net als een landschapsschilder geen foto maken. Hij moet wat hij ziet idealiseren, hij moet proberen de ziel te vangen.’( ii )


De hogere randen van Columbus Park refereren aan de typische glooiingen van het prairielandschap. In het midden ligt een open speelveld met lage beplanting, dat verwijst naar een prairieweide met weidse zichten. Hier ligt een kunstmatige rivier, die zich opsplitst in twee meanderende beken. Twee watervallen, opgebouwd uit lagen van rotsen, stellen de bron van de rivier voor. De kenmerkende prairiebossen zijn gesimuleerd door de aanplant van iep, esdoorn, meidoorn en wilde appel. Langs het riviertje staan grassen, kattenstaart, hibiscus en pijlkruid. In de geïdealiseerde prairie is plaats voor moderne parkfuncties. Het zwem- en peuterbad heeft rotswanden van kalksteen en de sportvelden en golfbaan passen in de open ‘prairieweiden’.





Noten
( i ) Jens Jensen, Writings Inspired by Nature, edited by William H. Tishler, 2012, p. 86.
( ii ) Jens Jensen, Writings Inspired by Nature, edited by William H. Tishler, 2012, p. 86.